Οι ημιυπαίθριοι και ρεπατζής

Καινούρια, ωραία φάμπρικα έστησε η κυβέρνηση με την ιστορία των ημιυπαίθριων χώρων.
«Περάστε από το ταμείο να πληρώσετε. Δεν θα ξαναπληρώσετε. Δεν θα έχετε παράπλευρες απώλειες». Περί νομιμοποίησης, τίποτα.
Και εδώ φτάνουμε στα όρια της κυβερνητικής πολιτικής. Κλείσιμο του ματιού στην υπάρχουσα παρανομία, καμία αναφορά στην τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων και ανάπτυξη πολιτικών για τη μη εμφάνιση του φαινομένου στο μέλλον. Γιατί, η πολιτική των υψηλών προστίμων ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτου είναι ξεκάθαρο πως δεν αποδίδουν. Το μόνο που κάνουν είναι να οδηγούν στην απελπισία όσους, και –κυρίως- από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, έχουν κάνει κάποιο ή κάτι αυθαίρετο. Ούτε ο νόμος της Β. Παπανδρέου, ούτε κανενός άλλου μπορούν να φράξουν το δρόμο όσων έχουν πιεστική ανάγκη να «συμπληρώσουν» το σπίτι τους. Δεν μιλάω, φυσικά, για εκείνους όπως ο π.χ. Μαγγίνας που έκανε ό, τι έκανε για να …. στεγάσει την οικογένεια των φουκαράδων των Ινδών.
Πρέπει να δει κανείς τη λογική των συντελεστών δόμησης, τα σχέδια πόλης, του ρουφιανιά των καταγγελιών που υποκαθιστούν την ευθύνη της Πολιτείας στην αντιμετώπιση των αυθαιρεσιών και μια σειρά άλλων θεμάτων που άπτονται των οικιστικών αναγκών των πολιτών και διαμορφώνουν το αστικό τοπίο μιας περιοχής.
Το τωρινό καλαμπούρι της κυβέρνησης είναι εξόφθαλμα εισπρακτικό.
Αλλά σε μια περίοδο που έχεις υπουργό Εθνικής Οικονομίας το … ρεπατζή του Αλογοσκούφη, τι να περιμένεις;