Κυβέρνηση-Ηρώδης

Ένας 16χρονος νεκρός το Σάββατο. Ένας 15χρονος τραυματίας σήμερα. Εκατοντάδες συλλήψεις με βαρύτατα κατηγορητήρια σε βάρος νέων ανθρώπων. Η Ελλάδα της Ν.Δ., η Ελλάδα του Καραμανλή λειτουργεί ως «Κρόνος που τρώει τα παιδιά του».
Κυρίες και κύριοι. Αύριο, Πέμπτη, 11 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Η Ελλάδα της δεξιάς λειτουργεί απέναντι στα παιδιά ως σύγχρονος Ηρώδης που θέλει να τα εκδικηθεί.
Ένα απόσπασμα που διάβασα χθες σε αθηναϊκή εφημερίδα και αποδίδεται σε φοιτήτρια της Ιατρικής Αθηνών, έλεγε τα εξής: «Εμείς δεν θέλουμε τυφλή βία και καταστροφές. Θέλουμε να σταματήσει αυτή η ξεφτίλα, να μας κλέβουν τα όνειρα και να πυρπολούν το μέλλον μας».
Πέντε μέρες βίας, καταστροφής και χάους. Διεθνής διασυρμός της χώρας. Και το μόνο που βρήκε να πει ο εκτός τόπου και χρόνου πρωθυπουργός είναι να ζητήσει την καταδίκη των επεισοδίων.
Η κυβέρνηση εδώ και 5 χρόνια παραδίδει μαθήματα «ατολμίας ανάληψης της πολιτικής ευθύνης» για πολιτικές και γεγονότα που προκύπτουν από πράξεις ή παραλήψεις της.
Καθημερινά παραδίδει την οικονομία στους ισχυρούς και τη χώρα στο χάος.
Αυτές της ημέρες βιώσαμε τη δράση του οργανωμένου μηδενισμού απέναντι στη δράση του κυβερνητικού ισοπεδωτισμού.
Η μη αποδοχή των παραιτήσεων σημαίνει είτε αδυναμία αντικατάστασης των προσώπων είτε αδυναμία αλλαγής πολιτικής. Εμείς πιστεύουμε ότι αποτελεί και αδυναμία αναγνώρισης αλλά και περιφρόνηση της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ας είμαστε ειλικρινείς; Ο φόνος του 16χρονου παιδιού ήταν η αφορμή, η σταγόνα που φαίνεται να ξεχειλίζει το ποτήρι. Η αιτία βρίσκεται αλλού: Στον εκφυλισμό κράτους και θεσμών, στην κατάρρευση των βεβαιοτήτων, στην αίσθηση της κοινωνικής αποδόμησης που βιώνουν καθημερινά και σε αυξανόμενο ρυθμό μικροί και μεγάλοι.
Αν, ωστόσο, προβάλουμε τα γεγονότα με τις αιτίες κι όχι με τις αφορμές τους, θα διαπιστώσουμε την ελληνική πρωτιά: Είναι η πρώτη αυθόρμητη κοινωνική έκρηξη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της ελλειμματικής πολιτικής της κυβέρνησης που ξεσπά στον δυτικό κόσμο.
Τα φαινόμενα αυτά, των βίαιων αστικών εξεγέρσεων –με την έννοια των εξεγέρσεων μέσα στην πόλη- είναι ένα φαινόμενο που έχει κοινωνικές και οικονομικές ρίζες. Πάνω σ’ αυτές φαίνεται πως στο εξής θα αναπτύσσονται οι συγκρούσεις όλων εκείνων που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, με τις δυνάμεις της τάξης. Πρέπει να μας προβληματίσει καθώς στον αιώνα μας η πόλη –με ό, τι την ορίζει ως ενότητα- θα αποτελεί ένα διαρκές πεδίο μάχης.
Με περισσή ευκολία νεαρά παιδιά κατατάσσονται στην κατηγορία των «γνωστών-αγνώστων». Αλλά, αλίμονο, αν ισχύει αυτό, τότε ας παραδεχτούμε πως με τη συμβολή και τη συμμετοχή των15χρονων και των 16χρονων οι «γνωστοί- άγνωστοι» αποκτούν μια άλλη οντότητα, μια άλλη κοινωνική δυναμική.
Προφανώς και δεν είναι έτσι.. Βολεύει, όμως, την κυβέρνηση να το παρουσιάζει έτσι ώστε να προκαλέσει τα φοβικά και αμυντικά σύνδρομα της κοινωνίας. Είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν. Δεν μπορούν να προσφέρουν την ελπίδα και καταφεύγουν στο φόβο. Δεν μπορούν να προσφέρουν το χαμόγελο και καταφεύγουν εκδίκηση.
Η δεξιά κατάφερε να φοβάται ο κόσμος πιο πολύ και να ελπίζει όλο και πιο λίγο.
Σήμερα η καταρρέουσα κυβέρνηση Καραμανλή ζητά «εθνική ενότητα». Αυτή που συνειδητά διχάζει την κοινωνία, που απέρριψε όλες τις προτάσεις του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ για διακομματική συνεννόηση για την αντιμετώπιση της διαφθοράς (Ιανουάριος 2008) την αντιμετώπιση της πύρινης λαίλαπας πέρσι το καλοκαίρι (Ιούλιος 2008 πριν από την καταστροφή του Αυγούστου)
Η υποκρισία τους είναι πασιφανής.
Είναι προφανές ότι καταδικάζουμε απερίφραστα τις πράξεις βίας. Υπερασπιζόμαστε όμως τα αυτονόητα δικαιώματα κάθε Έλληνα πολίτη, και ειδικά της νέας γενιάς.
Κυρίες και κύριοι, Η χώρα δεν διαθέτει κυβέρνηση, που να μπορεί να προστατέψει τον πολίτη, τα δικαιώματά του, την ασφάλειά του.
Η κοινωνία μας, οι πολίτες βιώνουν μία πολλαπλή κρίση. Κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση θεσμών, κρίση αξιών. Η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτές τις κρίσεις. Και για τούτο έχει χάσει την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού.
Το ΠΑΣΟΚ, εγγυάται ένα κράτος δικαίου που θα προστατεύει τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού. Τη σιγουριά του. Καλούμε κάθε πολίτη, κάθε νέο, μαζί, να κάνουμε μια κοινή εκστρατεία ενάντια στη βία, από όπου και αν προέρχεται. Μαζί, να φτιάξουμε μια ανθρώπινη κοινωνία. Κοινωνία ανθρωπιάς. Στη Δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Τη λύση, πρέπει να τη δώσει και θα τη δώσει ο λαός.