KeepWalking for what?

Δεν συμφωνώ, πολλές φορές-είν’ αλήθεια, με όσα γράφει η Μαρίνα. Της αναγνωρίζω όμως, άσχετα αν δεν περιμένει τη δική μου αναγνώριση-και γιατί, άλλωστε- ότι μέσα απ’ αυτά (προσπαθεί να) εκφράζει το μέσο πολίτη. Να αποτυπώνει τις σκέψεις όπως ο ix Λαρισαίος ή Λαρισαία τις αποτυπώνει ερχόμενος σε επαφή και αναλύοντας τα γεγονότα. Το παρακάτω κείμενο έχει τη σημασία του. Και φυσικά, επιδέχεται πολλαπλών αναγνώσεων, όπως εξάλλου και οι δηλώσεις των πολιτικών. Το αντιγράφω για όσους δεν το διάβασαν.

«ΠΑΡΕΝ – ΘΕΣΕΙΣ, Της Μαρίνας Αποστολοπούλου
«KeepWalking»
Επιτέλους βρέθηκε η σωστή παρότρυνση, αν και η κατεύθυνση δεν είναι απόλυτα σαφής: «KeepWalking». Ένας ο Γιώργος Παπανδρέου και ένας ο... Γιάννης που... περπατάει το γνωστό ουίσκι του οποίου το βασικό μότο είναι ακριβώς αυτό για χρόνια και ζαμάνια. Αυτό μας είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ του είπε νεαρά και νεόκοπη ως στέλεχος του κόμματος, η οποία προφανώς βλέπει πολλή τηλεόραση και επηρεάζεται από τις διαφημίσεις. Ο πρόεδρος πάλι φαίνεται ότι αγνοεί, ότι το εν λόγω συνθηματάκι αποτελεί το σήμα κατατεθέν του γνωστού ουίσκι, και το βρήκε πολύ του γούστου του.
Πολλώ δε μάλλον που η παρότρυνση έγινε και στα αγαπημένα αγγλικά. Οπότε, θεώρησε καλό να το αναφέρει και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε προχθές στο Ζάππειο ενόψει του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να υπογραμμίσει ότι αυτό ακριβώς σκοπεύει να κάνει.
Βεβαίως το είπε και με άλλα λόγια ελληνιστί, μπας και κάνουν ότι δεν έπιασαν το υπονοούμενο κάποιοι άλλοι που σφυρίζουν αδιάφορα και κάνουν - έτσι κι αλλιώς - ότι δεν καταλαβαίνουν. Είπε λοιπόν «δεν πάω πουθενά - πουθενά - πουθενά εδώ θα μείνω» ή πιο απλά «θα μείνω μέχρι το τέλος». Και ποιο τέλος; Μέχρι λέει να επιτευχθεί ο στόχος της επανόδου του κόμματος στην εξουσία! Δηλαδή, συγγνώμη. Αν για να επανέλθει το κόμμα στην εξουσία περάσουν τρία τέρμινα τι θα γίνει; Θα κάθεται εκεί καλά και ντε; Και τι ακριβώς μπορεί να εκφράζει μία τέτοια τοποθέτηση; Το συμφέρον του κόμματος ή τις προσωπικές του φιλοδοξίες ή και εμμονές; Διότι άλλα λένε οι γραφές και οι μετρήσεις. Ότι το κόμμα βρίσκεται σε συνεχή πτώση και ότι και ο ίδιος επίσης ακολουθεί την ίδια πορεία. Όπως έλεγε προ ημερών και ο Λαζόπουλος στην ερώτηση για την καταλληλότητα ως πρωθυπουργού τον πέρασε και ο... «κανένας»! Δεύτερος ο... «κανένας» από τους δύο και τρίτος ο Παπανδρέου. Ε, δεν μπορεί να κωφεύει κανείς και να μην λαμβάνει τα απανωτά μηνύματα και να δηλώνει ότι θα μείνει βιδωμένος στην καρέκλα του μέχρις τελικής πτώσεως. Μια τέτοια προσέγγιση σίγουρα δεν εξυπηρετεί το καλό οιουδήποτε κόμματος, παρά μόνον των προσώπων που γαντζώνονται από την εξουσία και δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτή.
Βεβαίως, δεν παραιτείται κανείς επειδή έχει κακές επιδόσεις στις σφυγμομετρήσεις. Τουλάχιστον όχι στην Ελλάδα. Σε άλλες χώρες, πιο βόρειες έχουμε δει και ακούσει και τέτοιου είδους αντιδράσεις πολιτικής ευαισθησίας. Εδώ όμως είναι Ελλάντα, είναι Μεσόγειος, είναι Βαλκάνια και τέτοια πράγματα δεν γίνονται. Υπάρχει όμως μία αδιαμφισβήτητη και καθολική δημοσκόπηση που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει, άλλο αν επιλέγει να το κάνει. Οι εκλογές. Ε, να πει κανείς ότι θα παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος μέχρι τις εκλογές κατανοητό είναι. Αλλά να λέει ότι θα μείνει μέχρι να επανέλθει το κόμμα του στην εξουσία, δηλαδή μέχρι ο ίδιος να γίνει πρωθυπουργός με άλλα λόγια και υπερφίαλο είναι και ανεδαφικό μην πω.
Τώρα λέει, ακόμη και πολλά στελέχη αναρωτιόντουσαν γιατί έδωσε τη συνέντευξη. Ε, η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι γίνεται «ενόψει Συνεδρίου». Η πραγματικότητα όμως είναι μάλλον πολύ πιο προφανής. Μετά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα από τις δημοσκοπήσεις, τη διαρκή γκρίνια και εσωκομματική αμφισβήτηση και με το ασφαλιστικό προ των θυρών και τα Σκόπια προ του βέτου, θέλησε με την κίνηση αυτή να υπογραμμίσει το ηγετικό του προφίλ και βεβαίως να στείλει και το μήνυμα ότι... δεν πάει πουθενά εδώ θα μείνει.
Εν κατακλείδι, η συγκεκριμένη συνέντευξη δεν άφησε τους ακροατές και θεατές ούτε σοφότερους ούτε και πιο ενημερωμένους. Μια κίνηση τακτικής ήταν που είχε ως στόχο την αποστολή μηνυμάτων και «μέσα» και «έξω» σε μια προσπάθεια αλλαγής του κλίματος. Πέτυχε; Θα σας γελάσω. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς με τέτοιες καταστάσεις παγιωμένες και με τέτοιες διαρροές προς το ΣΥΝ που ανεβαίνει αλματωδώς θέλει πολύ... ποδαρόδρομο για να αντιμετωπισθούν και να αντιστραφούν τα πράγματα.
Ο Τζόνι ο Walker, για να φθάσει να κάνει τόσες πωλήσεις το ουίσκι του ξέρετε από πότε ξεκίνησε; Από το 1800 τόσο και ακόμη περπατάει! KeepWalking ακόμη σου λέει! Χιλιόμετρα, πολλά χιλιόμετρα».
Πηγή: Ελευθερία Σάββατο, 8-3-2008