Κοινωνία εν βρασμώ

Ένα κράτος που προσλαμβάνει αστυφύλακες,
Ένα κράτος που προσλαμβάνει αγροφύλακες,
Ένα κράτος που προσλαμβάνει συνοριακούς φρουρούς,
Ένα κράτος που προσλαμβάνει φρουρούς εξωτερικής φύλαξης φυλακών,
Ένα κράτος που προσλαμβάνει ΕΠΟΠ,
μάλλον δείχνει απροκάλυπτα το φόβο των ομάδων εξουσίας που το συγκροτούν απέναντι στις εξελίξεις που προκαλούν οι πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές επιλογές τους.
Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η αντιπαράθεση για το ασφαλιστικό. Ξέρω ένα και σίγουρο: Πώς με τον τρόπο που πολιτεύονται, στο τέλος οι εξελίξεις θα επιβεβαιώσουν τον Karl Marx και οι εργαζόμενοι, όποιοι –όπως και σε όποιο βαθμό-υπάρχουν, το μόνο που θα έχουν να χάσουν θα είναι οι αλυσίδες τους. Και, φυσικά, στη βάση αυτή ο αγώνας τους θα είναι μονόδρομος και η αγριότητά του δεδομένη και αυξανόμενη. Κι αυτό διότι όταν πια δεν έχεις να χάσεις τίποτα, δεν ρισκάρεις και τίποτα. Πλέον σε καθοδηγεί η απελπισία που ενδεχομένως να αγγίζει και τα όρια της εκδίκησης, για να μην πω του «κοινωνικού κανιβαλισμού».
Αλλά, τι καθόμαστε και λέμε; Δεν απολαύσατε σήμερα στο Alter τα «μπουμπούκια» του πολιτικού σχολιασμού κ.κ. Τράγκα και Παυλόπουλο; Δεν απολαύσατε τον λαϊκίστικο έως φασίζοντα λόγο τους απέναντι στους απεργούς της ΔΕΗ; Ήταν τόσο απαράδεκτοι, που έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί, προς στιγμή-να εξηγούμεθα, με τον Μάκη Κουρή. (Όχι, ούτε τον άλλο Μάκη έχω φίλο. Το είχε ο Κουκοδήμος και είδατε τι έπαθε. Εγώ ακολουθώ το ρητό: Δείξε μου τον φίλο σου…)
Υ.Γ.: Η φωτό είναι από την «Ελευθεροτυπία».