Πώς αλλιώς λέγεται ο πολιτικός μεσσαίωνας;

Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον τελευταίο καιρό όταν πρόκειται να διαβάσω κάτι που «φέρνει» σε Πάγκαλό ή την κοιλιά μου κρατάω ή τα ρούχα μου «φυλάω».

Διαβάστε στιχομυθία-μέρος της συνέντευξής του στη χθεσινή «Ελευθεροτυπία». Τα κακό δεν είναι σ’ αυτά που λέει. Μας έχει συνηθίσει, πια. Το κακό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος, μ’ αυτές τις αντιλήψεις θα διαμορφώσει ή, καλύτερα, θέλει να διαμορφώσει το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας στη βάση διχαστικών και απαξιωτικών απόψεων.

Θαυμάστε «δημοκρατική ευαισθησία»! «Δεν έχει το δικαίωμα», «να βάλει 200 δικούς του», «γιατί έτσι θέλει;»

Ο Πάγκαλος, βέβαια, εν τη ρύμη του λόγου του, λέει και μια αλήθεια-απειλή. Μιλάει για «δικούς του». Μα, ακριβώς, αυτή η νοοτροπία των «δικών», των «κολλητών», των «ημετέρων» είναι που ευαγγελίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί στη χώρα. Πόσο, μάλλον, στο ΠΑΣΟΚ. Ή, πάλι, εγώ κατάλαβα λάθος;